[28.10.12r.]

PRZEPRASZAM~!

Ponieważ, opowiadanie się jeszcze nie pojawiło. Ale nie martwcie się, to nie moja wina.
A więc skończyłam pisać w sobotę, tydzień temu. Wiem, troszkę późno, ale miałam problemy z napisaniem tego rozdziału. Potem wysłałam becie, ale ta nie miała czasu (nauka, itp.). A jak w piątek zaczęłam sprawdzać to się przeraziła ilością błędów stylistycznych i jeszcze tego nie skończyła. PRZEPRASZAM~! Warto dodać, że miała problemy z prądem~!
Kolejny rozdział pojawi się... nie wiem... Jakoś nie mogę tego sklekotać i nie wiem czemu. Ale się staram~!

Ale w zamian opowiem wam historie z życia Lilien wziętą:
Pewnego dnia, czyli w ubiegły piątek chciałam napisać coś na przerwie oraz na PO. Więc siedzę na tej lekcji, siedzę a pan Stefan (mój pan od PO i biologi - równy gość xD, jest łysy, ma tatuaże i opowiada nam historie z życia jego i jego kolegów wzięte) pyta moich zacnych kolegów. Nagle podszedł do mojego pedała (mojej koleżanki Anny) i się jej coś pyta o ranach. Patrzy na mnie, na mój zeszyt do ShouxHiroto

o ten tutaj

i mówi "Ładny zeszyt. Takie czachy i w ogóle. A do czego?". A Lilien strzeliła buraka. Pan otwiera go a koleżanki śmieją i czyta (po cichu). W tym momencie moja twarz była koloru moich włosów (taka płomienista czerwień). Pan patrzy na mnie i pyta "Do czego to?" a ja "Koleżanki zeszyt do opowiadań" (mądre co nie? xD). Pan popatrzył na mnie i mówi "Nawet ciekawe". I oddał mi zeszyt.
Na przerwie wszyscy co wiedzieli co pisze (a pół klasy) gapią na mnie a ja tylko "Na szczęście to ten, a nie ten drugi zeszyt. Tutaj jest opis jak się poznają... a właściwie jak się mijają..."
Matko z córką, myślałam, że zawału dostane...

A teraz pytanie: Założyć bloga z opisem własnych przeżyć??